Desde o ano 2000, Marzo é o mes da poesía. Día 21, florece coa primavera por todo o mundo.
Nesta sociedade na que cada día ten seu santo, hai un tempo para todo, e as grandes superficies son quen de lanzar 25 días de ofertas inigualabeis, plans renove, e un longo etc; a poesía non debe quedar atrás.
A celebración do Día Mundial da Poesía, non ten para nada que ver coa delimitación da lectura e publicacións nun tempo determinado, pero si que debera cumprir, como calquera outra celebración, coa campaña de animación á lectura, á publicación de edicións especiais, o espallamento da nova creación por toda a xeografía do noso país, a poesía dita, a poesía na boca de todos, ao alcance de todos.
É por iso que valoro a laboura do Fnac que chegou a mín na visita ao país veciño, da man de Andreia Macedo. Só a actriz, os poemas e o público, escaso sempre, e interesante, ás veces “casual”.
Alguén entrou mercar, ver, curiosear, comparar…. alguén tras dalgunha moza bonita, tras dun neno algareiro que bota a andar sen rumbo e, ese cúmulo de algúens, de xeito inesperado, circunstancialmente, e por casualidade, se detiveron, demoraron nos versos, a lanza chegou ao centro mesmo da diana, así a palabra.
PARA NÓS, señores responsables da cultura galega, políticos, editores, medios de comunicación…
PARA NÓS, FOI DADO O SILENCIO.