A poesía é loita, a poesía é alicerce universal e histórico na supervivencia da sociedade, é a miúdo o único camiño posible entre o ego e o inmenso cosmos, é entrega, é un paxaro na gaiola con voz, é conciencia, é revolución.
Se es poeta es activista, acostumas ter ideoloxía, estás en grave risco de ser exterminado, non sendo que sexas un, aínda peor!, unha, activista puramente sentimental, nese caso poderías obter un indulto.
Claro que, ter conciencia social, non ten para nada que ver con facer versos, nin saber de métrica, pero é indiscutible que ter conciencia social, supón en moitos casos, estar en loita, ter como meta o benestar da sociedade, implica partir do ego para chegar ao universo.
Se tes conciencia social, es necesariamente activista con ideoloxía (revolucionario), corres o risco grave de ser exterminado sexas home ou muller e sen indulto posible.
Entendédeme cando afirmo, que comparto a bandeira e asumo a pancarta, a poesía social é necesaria sempre.
Madrid, 5 abril 2011
"A todas as compañeiras e compañeiros que o día 5 de abril en Madrid, izamos a bandeira, os nosos pasos marcados no asfalto escriben poemas de loita e de esperanza. "