12 de setembro de 2013

tal Penélope



"Penélope tecendo"
Mnemosina



Non sei se saberei amarte tanto
como soñei facelo
Non sei se en realidade as miñas mans
saberán levarte á éxtase
da mesma forma que cando che penso

Non son para sempre,
A performance é un misterio
e as mans gardan con receo
a máxica tea
que teces de día con paixón
e de noite con astucia, tal Penélope,
desteces.

Raquel Pazos
Licencia de Creative Commons


Despois de vinte anos de ausencia Ulises arribou á fin a Ítaca, onde ninguén o recoñeceu. Entrementres, crendo viúva á fermosa Penélope, acudiran infinidade de pretendentes que a ostigaban a que elixise entre eles un marido, e volvese casar.
Penélope, que non perdía as esperanzas de volver ver ao seu querido Ulises, respondíalles que non contraería segundas nupcias ata concluír de bordar unha tea que destinara para mortalla do seu sogro Laertes. Bordaba de día, e de noite desbarataba o que fixera, para que non se concluíse a súa obra, polo cal se di do que se empeza e non se remata, a pesar de traballar niso, que é «a tea de Penélope»

A Mitoloxía contada aos nenos e historia dos grandes homes da Grecia


Fernán Caballero