O
pasado 25 de abril, na libraría Cartabón, foi a presentación de A flor do
cacto.
Quixen
contaxiar ao público, deste virus apaixonadamente abrasador que para min é a
poesía.
A
poesía que non é un simulacro, nin unha figuración, que non é dos libros, nin é
un fantasma.
A
poesía que está na rúa, en cada xesto, na vosa propia voz e que medra
imperceptibelmente como medra un cacto a carón de nós.
Coa
poesía somos quen de dar resposta cando nos asaltan tantos por ques?, pois coa
poesía sempre temos a man os porqués e os para ques, para contestar a todo
aquilo e aqueles que nos oprimen e chámannos inadaptad@s, mais somos oprimid@s
rebotado@s, porque a poesía ten o poder de facernos LIBRES.
Ben,
fiquei plenamente abraiada polas mostras de cariño por parte de todas e todos
os que acudiron a esta presentación, e por iso, dende este meu espazo de
comunicación, quero dar as máis expresivas grazas:
A
José Goris, presentador,… por tanto!
A
anxoBlas, delirante trobador que nos acompañou e axudoume a expandir o virus
A
Ana Bernárdez, entusiasta cámara, coas
súas fotos acredítase o contaxio
A
Maribel e Gonzalo, (Cartabón), incondicionais
E
por suposto, ao PÚBLICO asistente, que
foi o MELLOR!
Raquel
Pazos