MARCHACHES como as cereixas de maio

collidas da man de dúas en dúas,

logo do rotundo esplendor

e quedamos con doce sabor intenso na boca

a rebentar

tanta fartura fainos moito máis lentos

non damos creto

e aínda cos labios morados

tentamos

que reaccionen as mans

e as mans sen tino non responden

para apañar as carabuñas

deste campo minado

no que nos deixaches abandonados

moito antes de tempo.