26 de janeiro de 2017

UN LUGAR EN EL MUNDO,

un refugio,  un hogar
la isla del tesoro, la casa encendida
donde un pájaro canta
cierras los ojos
y echas a andar
el  último vagón
a la cola de todo
después de lo fastuoso
más bien con lo auténtico
en el corazón de picas
donde los desobedientes
debajo del puente, a la izquierda

Dame tu mano
y finge que duermes


25 de janeiro de 2017


E saber canto din de ti as túas mans e como as mans coñecidas deixan impresa a súa personalidade e a súa paixón na nosa memoria, como o prego dunha saba caída ao azar e así pasará á historia, a memoria é auto engano, marca como incondicional calquera trivialidade, abandeira o circunstancial,
pero o certo é que admiro a expresividade de certas mans
por si soas. Mans honestas.

Namoreime polas túas mans, porque din de ti o que os teus beizos selan, o máis temible, o menor desexo, calquera explosión, o teu desasosego.

Namoreime polas túas mans que non son nada para min, nin me recoñecen nin me acariñan, pero todo está nas túas mans fugaces.

A memoria medra florida como unha árbore.

Caras Ionut

14 de janeiro de 2017

LA VIDA ES UN REGALO

Quité todo el envoltorio
el papel maché y las cintas de colores
desgarrarse el  corazón así
con alegría
con la ilusión a la que nunca
le es suficiente
La pasión desbordante que invade
la  piel tan sensible
a punto de estallar con solo una caricia
Sin desnudarte
No me importa el destino
Porque yo lo sabía
Lo supe siempre
La caja está vacía.

14/xaneiro/2017

2 de janeiro de 2017

Á marxe dos grandes loureiros,
as ousadas figuras, o rotundo
dos cumes escarpados de diario
e do balcón abandeirado como un trono

Á marxe do río imparable,
de deternos na beira a escoitar o  rumor, brevemente, e non mollarnos,
de contribuír  cun quilo de azucre, o paquete de arroz ou a propina acordada para fins benéficos

Á marxe da insatisfacción que produce o engano, da decepción  e o corazón corrupto, á marxe de tanto infinito amor, á marxe da páxina, onde as anotacións non son relevantes.